Χρόνος Ανάγνωσης: 5'
Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, υπάρχουν ζευγάρια που παραμένουν παντρεμένα στα χαρτιά, αλλά συναισθηματικά ζουν ως ξένοι. Δεν υπάρχει έρωτας, δεν υπάρχει επικοινωνία — μόνο μια σιωπηρή συμβίωση. Οι λεγόμενοι «διαλυμένοι γάμοι χωρίς διαζύγιο» αποτελούν μια αυξανόμενη τάση, που όμως παραμένει στο περιθώριο του
δημόσιου διαλόγου. Ποιο είναι το ψυχικό κόστος αυτής της επιλογής; Και ποιο το αποτύπωμα στα παιδιά;
Ζώντας ως Συγκάτοικοι: Η Φθορά της Ψυχής
Πολλά ζευγάρια παραμένουν σε έναν γάμο από φόβο, κοινωνική πίεση ή οικονομική αναγκαιότητα. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο ψυχολόγος Μάνος Χατζημαλωνάς, «όταν ο γάμος γίνεται απλώς συγκατοίκηση χωρίς συναισθηματικό δεσμό, τότε δημιουργείται ένα χρόνιο στρες, το οποίο οι άνθρωποι κουβαλούν σιωπηλά — με τεράστιες συνέπειες για την ψυχική τους υγεία».
Η αποστασιοποίηση δεν είναι απλώς μια φάση. Είναι ένας ψυχικός χωρισμός, που όταν παρατείνεται, οδηγεί σε κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση και συναισθηματική απομόνωση. Και όλα αυτά, πίσω από μια κοινωνικά αποδεκτή «βιτρίνα».
Παράλληλες Σχέσεις: Όταν Μπαίνουν Τρίτοι στο Κάδρο
Σε έναν συναισθηματικά νεκρό γάμο, δεν είναι σπάνιο να εμφανιστούν εξωσυζυγικές σχέσεις ή συναισθηματικές εξαρτήσεις. Όχι απαραίτητα από προδοσία, αλλά από ανάγκη επαφής και επιβεβαίωσης.
Όπως εξηγεί ο Χατζημαλωνάς, «πολλοί δεν εγκαταλείπουν τον γάμο, αλλά φεύγουν ψυχικά από αυτόν, δημιουργώντας παράλληλες ζωές». Η διπλή ζωή όμως είναι ψυχοφθόρα. Συνοδεύεται από ενοχές, φόβο αποκάλυψης και, τελικά, ακόμη περισσότερη μοναξιά. Ένα προσωπείο που γίνεται όλο και πιο βαρύ με τον καιρό.
Ο Αντίκτυπος στα Παιδιά: Το Πρότυπο της Συναισθηματικής Φτώχειας
Αν νομίζεις ότι το παιδί "δεν καταλαβαίνει", ξανασκέψου το.
Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο Άννα Κανδαράκη, «το μεγαλύτερο ψυχικό φορτίο για τα παιδιά δεν είναι το διαζύγιο, αλλά η συνεχής έκθεση σε μια σχέση χωρίς αγάπη και επικοινωνία».
Τα παιδιά αφομοιώνουν τα συναισθηματικά μηνύματα που λαμβάνουν από τους γονείς τους. Αν βλέπουν καθημερινά αποστασιοποίηση, απουσία αγγίγματος ή ψυχρότητα, διαμορφώνουν την πεποίθηση ότι «έτσι είναι οι σχέσεις». Και αυτό το πρότυπο συχνά αναπαράγεται στην ενήλικη ζωή τους — είτε ως επιλογή παρόμοιων συντρόφων, είτε ως δυσκολία σύνδεσης ή έλλειψη εμπιστοσύνης στις σχέσεις.
Γιατί Δεν Φεύγουν;
Ο Φόβος του “Μετά” Σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ, 2022), το 19% των παντρεμένων ζευγαριών στην Ελλάδα δηλώνει ότι ζει «σαν συγκάτοικοι». Το διαζύγιο εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως ταμπού, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά. Ωστόσο, η παραμονή σε έναν τέτοιο γάμο δεν προστατεύει τα παιδιά — πολλές φορές, τα πληγώνει περισσότερο.
Το Θάρρος της Ειλικρίνειας
Το να βάλεις τέλος σε έναν γάμο δεν είναι αποτυχία.
Είναι πράξη ευθύνης και εσωτερικής ωριμότητας. Όπως τονίζει η Κανδαράκη, «όταν ένας γονιός μένει σε έναν γάμο από φόβο ή συνήθεια, μαθαίνει στο παιδί του ότι πρέπει να ανέχεται το μη βιώσιμο, αντί να διεκδικεί το υγιές». Ίσως το πραγματικό θάρρος δεν είναι να αντέχεις, αλλά να τολμάς να ζήσεις με αλήθεια.
Να δείξεις στα παιδιά σου ότι η αγάπη δεν είναι φόρμα που υπογράφεται, αλλά σχέση που καλλιεργείται.
Η Ανάγκη για Έναν Νέο Διάλογο
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται να επαναξιολογήσει τι σημαίνει «οικογένεια». Δεν είναι τα τετραγωνικά του σπιτιού ή η κοινή οικογενειακή φωτογραφία. Είναι η ψυχική ασφάλεια, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός και το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά μας. Ο διαλυμένος γάμος χωρίς διαζύγιο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που δεν πρέπει να αγνοείται. Δεν χρειάζεται να φωνάζει για να πονάει. Αρκεί η σιωπή.
tipp: Αν το περιεχόμενο του άρθρου σας άγγιξε, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφτείτε τη φροντίδα της δικής σας ψυχικής υγείας ή σχέσης. Κανείς δεν χρειάζεται να παλεύει μόνος του σε μια δύσκολη προσωπική κατάσταση.
Η αναζήτηση στήριξης από επαγγελματίες ψυχικής υγείας δεν είναι δείγμα αδυναμίας, αλλά πράξη αυτοσεβασμού και δύναμης. Αν νιώθετε ότι κάτι σας βαραίνει ή απλώς θέλετε να μιλήσετε, υπάρχουν διαθέσιμες επιλογές για υποστήριξη — με διακριτικότητα, εμπιστοσύνη και κατανόηση.
the tipp team
Add comment
Comments